"Ciotki"

Autor: Anna Drzewiecka
Tytuł: "Ciotki"
Wydawnictwo: Wydawnictwo M, 2012
Ilość stron: 150

 

"(...) Bo dom to nie są tylko ściany i dach - to przede wszystkim ludzie i uczucia, jakie ich ze sobą wiążą. To przekazywanie z pokolenia na pokolenie wartości i emocje towarzyszące zdarzeniom, które stają się udziałem rodziny (...)" - [str.10]

Anna Drzewiecka opowiada historię własnej rodziny. Jej początek sięga prapradziadka, protoplasty rodu, który na pograniczu Polesia i Wołynia nad Bugiem, pod rozłożystą lipą postanowił zbudować dom stanowiący schronienie dla kilku pokoleń. Nie wytrzymał jednak wojennej zawieruchy zmuszającej mieszkańców do jego opuszczenia. Podróż do Chełma była uciążliwa, gdyż z Wołynia ciągnęła w tym samym kierunku masa ludzi, którzy informowali o mordowaniu Polaków. W mieście pod niemiecką okupacją szalały terror, łapanki i publiczne egzekucje oraz wszechobecny brak żywności. Funkcjonowało tu getto, z którego wywożono Żydów do niemieckiego obozu zagłady w Sobiborze. Rodzina postanowiła wyjechać do Warszawy z powodu niewielkiego mieszkania, w którym się dotychczas zatrzymali.

Autorka przedstawia nam ukochaną babcię Teklę, opowiadającą wnuczce mistyczne historyjki o rusałkach, wodnikach i innych dziwnych stworzeniach, robiącą herbatkę z żurawiny oraz dziadka Jana, który czas zapełnia majsterkowaniem i produkcją nalewek, o szorstkich od ciężkiej pracy fizycznej dłoniach. Jednocześnie przybliża postaci tytułowych ciotek: najstarszej z rodzeństwa i odpowiedzialnej Zofii, żony zamożnego, apodyktycznego wdowca. Cichej i zamkniętej w sobie Wandy, która wyszła za mąż z wielkiej miłości za agresywnego alkoholika Eryka. Jasnowłosej, niebieskookiej, bezdzietnej Kazi, obdarzającej miłością siostrzenice i siostrzeńców, pielęgniarki, żony flegmatycznego i zrzędliwego stolarza. Zdystansowanej i surowej Marianny, właścicielki sklepu z kapeluszami, żony grającego na trąbce kolejarza Fryderyka. Janeczka poślubiła Austriaka Johanna, zamieszkała w Wiedniu, skąd wysyłała paczki dla rodziny, która nie zaakceptowała jej wyboru. Niezależna i dynamiczna Helena, ekonomistka z przystojnym mężem Kazikiem u boku. Najmłodsza i najładniejsza Lilka, raczej nieodpowiedzialna, do której lgnęli wszyscy mężczyźni. Teresa to żona wujka Wiktora, kochająca kryształy pod każdą postacią i odczuwająca niechęć do wszystkich dzieci. Róża pomagała w prowadzeniu domu cioci Zofii, śpiewała i lubiła rozmawiać o ptakach. Wyjazdy na wakacje, wspomnienia wesołe i te smutniejsze, składające się na prawdziwe życie.

Ciotki to ciekawa i wciągająca lektura, w której każdy czytelnik znajdzie coś dla siebie. Poznajemy dziecięce przyjaźnie z ławy szkolnej - Stellę, a także z podwórka - Krysię. Zabawy z kuzynem kolejką, gry w Piotrusia Pana, małe pchełki, bierki, skaczące żabki, domino, warcaby i chińczyka, składające się na szczęśliwe dzieciństwo. Przedstawia zwierzęta, które towarzyszyły jej w tym okresie, wspomina o nich do dzisiaj, chociaż nie zawsze przyjemnie. Ważne dla niej Pamiątkowo, czyli karton zawierający najcenniejsze skarby młodości, którego przez sentyment do jego zawartości żal opróżniać. Książka Anny Drzewieckiej opowiada o nadziei, niepewności losu, a także przywiązaniu do ziemi naszych przodków. Ukazuje w całej krasie tło historyczne związane z realiami wojny, pomimo, iż w sposób ograniczony zostało przedstawione. Stanowi relację dorosłej kobiety szukającej w podświadomości wspomnień małej dziewczynki, zapachów, smaków i obrazów. Saga rodzinna to zbyt mocne słowa, ale książka z pewnością ma w sobie to "coś" i jest warta polecenia.

Moja ocena: 4/5

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: Czytamy powieści obyczajowe

Opublikowano na stronie: http://lubimyczytac.pl/ksiazka/152813/ciotki/opinia/12782900