"Cień gejszy" Anna Klejzerowicz

Autor: Anna Klejzerowicz
Tytuł: "Cień gejszy"
Wydawnictwo: Replika, 2011 
Liczba stron: 252

 

Tokio, Japonia 1905 rok - zostaje popełnione morderstwo. Mężczyzna, a właściwie były przyjaciel strzela do polskiego oficera i jego japońskiej narzeczonej. Pod wpływem impulsu zabija też służącą, która staje się mimowolnym świadkiem całego zajścia. Zabójca przyszedł po coś konkretnego. Czegoś szuka, ale niczego nie znajduje. Co jest tak cenne, aby w imię tego poświęcić życie trojga ludzi?

Gdańsk, współcześnie - Emil Żądło to były policjant, obecnie pisze artykuły do gazety. Mieszka z Martą, która pracuje w muzeum jako historyczka sztuki. Okazuje się, że na różnych forach internetowych ktoś podszywa się pod Emila i publikuje w jego imieniu co najmniej dziwne treści. Akcja toczy się ekscytująco, zdecydowanie nabiera tempa. Bohater odbiera głuche telefony. Nękanie odbywa się z coraz większym natężeniem, co trudno wytrzymać. 

Policja wszczyna nieoficjalne śledztwo, wpada na trop mężczyzny, który stoi za niewyjaśnionymi zdarzeniami. Niestety znaleźli go martwego. Poza tym szybko trafiają na kolejną ofiarę, która posiada kolekcję japońskich drzeworytów. Jaki jest element łączący oba zabójstwa? Prywatne dochodzenie prowadzi do politycznej afery. Za wszystko odpowiada człowiek, który jest generalnie nie do ruszenia. Czy uda się Emilowi dokonać tego, co wydaje się niemożliwe?

Drzeworyty oddają klimat epoki. Ich tematyka zamyka się w życiu codziennym Japończyków, ale nie przedstawiają trudów ani trosk, tylko zabawę i radość. To było najbardziej istotne. Gejsza, która widnieje na drzeworytach jest zagadkowa. Bardzo piękna. W ogóle gejsze to artystki, wykształcone kobiety, które przestrzegały wielu zasad moralnych. Nie sprzedawały swojego ciała w przeciwieństwie do kurtyzan.  

Cień gejszy ukazuje szczegóły historycznego japońskiego miasta Tokio oraz współczesnego polskiego Gdańska. Zupełnie jak dwa różne światy. Coś je jednak łączy. Z zapartym tchem czytałam o Kriegsmarine, czyli pruskiej marynarce, która brała udział w wojnie rosyjsko - japońskiej w 1905 roku. Odnalezione stare zdjęcia z tego okresu są na wagę złota. Jako pasjonatka genealogii już tak mam, że zwracam uwagę na coś, co dla innych wcale nie jest równie istotne. Zagadkowa postać twórcy drzeworytów - Baisona pozwala na wiele hipotez. Autorka łączy fikcję literacką z autentycznymi historycznymi zdarzeniami. Jest to zarówno kryminał, jak i sensacja. Książka naprawdę z najwyższej półki. Jedyne, co mogę zrobić, to polecić ją każdemu czytelnikowi. Czynię to z ogromną przyjemnością i najwyższym przekonaniem.

Moja ocena: 5/5 [rewelacyjna]

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: History Books

O autorze:

Anna Klejzerowicz to pisarka, publicystka, fotograf, redaktor. Autorka licznych artykułów z zakresu historii sztuki oraz zdjęć teatralnych i artystycznych; wieloletni współpracownik Teatru Atelier w Sopocie. [źródło informacji - strona lubimyczytac.pl]

Publikacja:

lubimyczytać.pl  

  

"2012: Wojna o dusze" Whitley Strieber

Autor: Whitley Strieber
Tytuł: "2012: Wojna o dusze"
Wydawnictwo: Sonia Draga, 2010
Liczba stron: 400

Martin Winters prowadzi badania archeologiczne piramidy Cheopsa w swoim laboratorium na Uniwersytecie Stanowym w Uriah. Sensacyjne wyniki dowodzą,  że Wielkiej Piramidy nie zbudowano w ciągu kilku lat, ale proces podzielono na kilka etapów, który rozpoczął się sześć tysięcy lat przed naszą erą. Jeszcze większą zagadkę stanowi fakt zniszczenia Piramidy w przeciągu zaledwie pięciu minut. Z gruzowiska wyłania się gigantyczna soczewka, która sprawia wrażenie niebezpiecznej. Cóż to za technologia, która wyzwala energię zdolną do wysadzenia w powietrze całej budowli? 

Czternaście ataków terrorystycznych, do których dochodzi, ma miejsce w odległości dziesięciu tysięcy kilometrów od osi wyznaczonej przez biegun północny i oddalony od niego o osiemnaście tysięcy kilometrów punkt. Każdy atak rozpoczął się w starożytnych ruinach. Rodzi się pytanie: kto stworzył soczewki, które w każdym miejscu po wybuchu znalazły się na zgliszczach?

Kalendarz stworzony przez Majów wyznacza koniec naszej epoki na 21 grudnia 2012 roku. Jest to data zimowego przesilenia. Czy przepowiednia się sprawdzi i nastąpi koniec świata? Czy jest szansa na uratowanie naszej planety? Jaką rolę odegra archeolog wraz ze swoją rodziną? 

2012: Wojna o dusze to elektryzujący thriller, który wciąga czytelnika już od pierwszej strony i trzyma w napięciu aż do ostatniej karty. Osobiście bardzo lubię tematykę katastroficzną zarówno w filmach, jak i literaturze, dlatego sięgnęłam po tę książkę. Jednak do połowy powieści, kiedy akcja toczyła się wokół końca świata, czytałam z zapartym tchem, ale gdy w akcję została wpleciona zbyt duża dawka fikcji literackiej, pod postacią przenikania równoległych światów, obecności tułaczy, lektura trochę obniżyła lot. Przynajmniej w moim uznaniu. Z tego względu jestem zmuszona obniżyć ocenę za całokształt. Polecam jedynie prawdziwym fanom gatunku science fiction, z pewnością znajdą coś dla siebie.

Moja ocena: 3/5 [dobra]

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: Czytam opasłe tomiska

O autorze:

Whitley Strieber to autor ponad dwudziestu utworów, w tym bestsellerowych powieści: Pojutrze, będącej inspiracją dla twórców kinowego hitu Dzień niepodległości oraz Wspólnoty. Doskonale znany również dzięki horrorom Wilkołaki oraz The Hunger. [źródło informacji - okładka książki]

Publikacja:

lubimyczytać.pl

     

"Dziewczyna z muszlą" Tracy Chevalier

Autor: Tracy Chevalier
Tytuł: "Dziewczyna z muszlą"
Wydawnictwo: Albatros, 2011
Liczba stron: 400

Oparta na faktach powieść zainspirowana historią życia Mary Anning, XIX-wiecznej zbieraczki skamieniałości i paleontologa amatora. W 2010 roku The British Royal Society uznał Anning za jedną z dziesięciu brytyjskich kobiet, które wywarły największy wpływ na historię nauki. Oczywiście wątek fikcyjny został zgrabnie wpleciony przez autorkę, dlatego nie jest to typowa biografia samej Mary.

Historia rozpoczyna się od opisu, w którym Mary w niemowlęctwie została rażona piorunem. Po tym wydarzeniu zmieniła się ze słabowitego dziecka w silną dziewczynkę. W ważnych chwilach późniejszego życia piorun odzywa się w bohaterce dreszczem.

"(...) Bywa, że czuję uderzenie gromu i zastanawiam się, dlaczego uderzył. Czasem nic nie rozumiem, ale przyjmuję to, co powiada piorun - bo piorun jest mną. Wszedł we mnie, gdy byłam niemowlakiem i pozostał na zawsze." - [str.10]

Elizabeth Philpot to przyjaciółka Mary, stara panna, bo natura nie obdarzyła jej pięknem, ani rodzina bogactwem. Jest dosyć nieśmiała. Przyjaźń obu kobiet jest trochę nienaturalna, bo wywodzą się z różnych kręgów społecznych, ale w ich relacji tak bardzo się tego nie wyczuwa. Łączy je serdeczność i szczerość. Do czasu, aż pojawia się pułkownik Birch i zaczynają ze sobą rywalizować o jego względy.

Elizabeth postrzegana jest przez otoczenie jako dziwoląg, który zajmuje się nie wiadomo czym. Przez swoją pasję często spotykała się z nieprzyjemnymi uwagami czy komentarzami środowiska. Przede wszystkim mężczyzn, bo nie zajmowała się tym, czym według ich uznania dama powinna się zajmować. Zwłaszcza, gdy mieszka się w tak niewielkiej miejscowości jak Lyme Regis w hrabstwie Dorset.

Brat Mary odkrywa niezwykłe znalezisko. Bardzo duże. Sama czaszka krokodyla ma cztery stopy długości. W całej swej okazałości wraz z resztą ciała mierzy osiemnaście stóp i nie przypomina niczego, co do tej pory widziało ludzkie oko. Wygląda na to, że znaleziony krokodyl wcale nim nie jest. To zupełnie inne stworzenie, które już nie istnieje, bo wcześniej wymarło. Jak to możliwe? Przecież podważa to teorię, że Bóg panuje nad światem i stworzył wszystko we właściwej kolejności. Odkrycie dowodzi, że Stwórca wcale nie jest nieomylny i popełniał liczne błędy, które potem próbował naprawić.

Znalezienie całego stwora i uzyskana z jego sprzedaży suma pieniężna pozwoliła Mary zasmakować lepszego życia i zaostrzyła nieco apetyt na kolejne znaleziska. Uważała, że robi to najlepiej ze wszystkich poszukujących i ma jakiś specjalny dar. Wiele późniejszych odnalezionych skamielin udowodniło, że tak było naprawdę. Kobieta wywodząca się z nizin społecznych własną, ciężką pracą zapewnia lepszy byt sobie i własnej rodzinie.

Dziewczyna z muszlą to historyczna powieść, która łączy fikcję literacką z autentycznymi zdarzeniami. Opowiada o przyjaźni Mary i Elizabeth, a także o poświęceniu siebie w jej imię. Pokazuje zmagania kobiet w XIX wieku, kiedy były bardzo uzależnione od mężczyzn, w każdej dziedzinie życia. Trudno zyskać szacunek niewiastom typu bohaterek, które próbują żyć na własny rachunek i zachować minimum niezależności. To przecież nie wypada! Książka została starannie wydana, z ładną okładką ściśle nawiązującą do treści. Narracja dwuosobowa, od strony Mary oraz Elizabeth, co nie pozwala na domysły czytelnika jeśli chodzi o emocje i przeżycia każdej z nich. Napisana dosyć ciekawie, jednak zabrakło w niej odbicia prawdziwej pasji bohaterek, eksplozji radości z dokonanego odkrycia, sercowych rozterek i jeszcze kilku innych drobiazgów... Z tego powodu nie zostanie wysoko oceniona, ale polecam, bo czas spędzony z lekturą to naprawdę przyjemność.  

Moja ocena: 3/5 [dobra]

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: Czytam opasłe tomiska, History Books

O autorze:

Tracy Chevalier to popularna amerykańska autorka powieści historycznych. O swoim dzieciństwie mówi krótko: "spędziłam je w łóżku, czytając książki." Od 1984 roku mieszka w Londynie. Ukończyła University of East Anglia ze specjalnością "kreatywne pisanie". Początkowo pracowała jako redaktor. W 1997 opublikowała swoją pierwszą książkę Błękitną sukienkę. Sławę przyniosła jej druga powieść Dziewczyna z perłą, sfilmowana ze Scarlett Johansson w roli tytułowej. Kolejne dzieła Chevalier to Spadające anioły, Dama z jednorożcem, Płonął ogień twoich oczu, Dziewczyna z muszlą, trafiły na listy bestsellerów w wielu krajach i zdobyły prestiżowe nagrody literackie. [źródło informacji - okładka książki]

Publikacja:

lubimyczytać.pl