"Najjaśniejsza gwiazda na niebie" Marian Keyes

Autor: Marian Keyes
Tytuł: "Najjaśniejsza gwiazda na niebie"
Wydawnictwo: Sonia Draga, 2011r.
Liczba stron: 632

Katie ma czterdzieści lat, piastuje kierownicze stanowisko w branży muzycznej. W swoim wieku obawia się zmian, a głównym jej zmartwieniem jest utrata ukochanej pracy. Podczas sprzedaży firmy przez poprzedniego właściciela poznaje nowego, czyli  Conalla, z którym zaczęła się spotykać. Mieszka w Dublinie w domu na Star Street 66 na najwyższym piętrze. 

Mieszkanie poniżej zajmuje dwóch Polaków, Jan i Andrzej, a także Irlandka Lydia. Każdego dnia kłócą się o utrzymanie czystości, gdyż dziewczyna jest straszną bałaganiarą. W ogóle nie potrafią się dogadać nawet w najprostszych sprawach. Kobieta utrzymuje się z prowadzenia taksówki. Jan zaś pracuje w supermarkecie realizując zamówienia w internecie. Z kolei Andrzej jeździ po mieście furgonetką naprawiając w prywatnych domach zepsuty sprzęt komputerowy. Obaj tęsknią za swoim krajem, czują się tutaj wyobcowani i totalnie nie na miejscu. 

Niżej mieszka samotna starsza pani w towarzystwie swojego psa, którego przygarnęła ze schroniska. Czyta z kart, wróży przez telefon, ma jakieś paranormalne zdolności. Przede wszystkim poważnie choruje, co ujmuje jej sił, jednak nie poddaje się. Czasem odwiedza ją syn Finn, chociaż nie jest jego biologiczną matką, gdyż adoptowała go po śmierci rodziców. Chłopak robi zawrotną karierę w telewizji nagrywając własny program ogrodniczy. Jest bardzo kochliwym mężczyzną, co wprowadza nieco zamieszania.

Mieszkanie na parterze zajmuje małżeństwo Maeve i Matt z pełnym zestawem problemów. Kobieta po przejściach, której kompletnie nie zależy na życiu, ma myśli samobójcze, dosłownie szuka okazji, aby umrzeć. Mężczyzna pracuje w sprzedaży, od wielu lat pnie się po szczeblach kariery. W pierwszej chwili wydawać by się mogło, że w ich świecie niczego nie brakuje. Dopiero po czasie dociera do każdego brutalna prawda, iż to jedynie zwykła pozorność, udawanie czegoś co nie istnieje.

Wszystkich mieszkańców tego domu ktoś obserwuje. Czy to dobra albo zła energia? Czego od nich oczekuje? A może kogoś szuka?

Najjaśniejsza gwiazda na niebie to powieść obyczajowa, która zaczyna się od rozdziału 61 utrzymując tendencję malejącą, aż do pierwszego, gdzie kończy się cała akcja, co jest intrygujące oraz niezwykle oryginalne. To książka z przesłaniem, nic banalnego ani naiwnego. Ukazuje, że ludzie ranią siebie nawzajem, wydaje im się, że inaczej nie można egzystować. Jednak to zupełnie błędna teoria. Wystarczy przecież odrobina dobrej woli, nadziei i wiary w drugiego człowieka oraz postępowanie według czystych, niezmiennych zasad. Czy pokusy współczesnego świata naprawdę są aż tak pociągając, że większość z nas nawet nie chce żyć inaczej, pełniej? Dla wszystkich stanowi to spore zagrożenie, jednak wielu wybiera niestety pójście na skróty. Jak to możliwe, że tak szybko zapominamy o podstawowych wartościach? Gdzieś nam zwyczajnie umknęły, na korzyść łatwo osiąganych przyjemności. Książka została bardzo starannie wydana, posiada miłą dla oka oprawę. Bohaterowie są skonstruowani w różny sposób, jednak każdy z nich walczy codziennie z własnymi niedoskonałościami, a dzięki temu doskonale można się z nimi utożsamić. Zachęcam do czytania fanów literatury obyczajowej.

Moja ocena: 3/5 [dobra]

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: Czytamy powieści obyczajowe

O autorze:

Marian Keyes to jedna z najpopularniejszych współczesnych powieściopisarek irlandzkich. Jej pierwsza książka 'Arbuz' ukazała się w Irlandii w 1995 roku i natychmiast okazała się niespodziewanym sukcesem. Gawędziarski styl i specyficzny irlandzki humor przypadły do gustu czytelnikom, a fama o nowym talencie pisarskim szybko dotarła do Wielkiej Brytanii, a następnie do Stanów Zjednoczonych (1997). Dziś jej książki są tłumaczone na trzydzieści trzy języki. Rozeszły się już na świecie w nakładzie ponad dwudziestu trzech milionów. W Polsce największą popularność zyskały 'Arbuz' (2002), 'Lucy Sullivan wychodzi za mąż' (2001), 'Wakacje Rachel' (2011) i 'Czarujący mężczyzna' (2010). Poczynaniom Marian Keyes bacznie przygląda się Hollywood: już wkrótce na dużym ekranie mają się ukazać 'Wakacje Rachel'. 'Lucy Sullivan wychodzi za mąż' doczekała się adaptacji serialowej, 'Arbuz' został sfilmowany w 2003 roku, a Francuzi stworzyli na podstawie powieści 'Last Chance Saloon' scenariusz do filmu 'Au secours J'ai Trente Ans'. Marian Keyes mieszka z mężem Tonym w Dun Laoghaire. Pytana o zainteresowania, wymienia literaturę, filmy, buty, torebki i feminizm. [źródło informacji - okładka książki]

Publikacja:
Lubimy czytać 
 

"Żona oficera" Philippa Gregory

Autor: Philippa Gregory
Tytuł: "Żona oficera"
Wydawnictwo: Książnica, 2014r.
Liczba stron: 504

Stephen Winters w wyniku wojennych przeżyć miewa nocne koszmary, budzi się z krzykiem, jednocześnie stawiając na nogi pozostałych domowników. Wrócił z wojny jako zwycięzca, został wyróżniony za czyny godne honorowego żołnierza, chociaż w jego ostatniej akcji wyszło kilka dosyć niejasnych kwestii. Starszy brat bohatera zginął wcześniej na tej samej wojnie. W chwili, w której rodzina dowiedziała się o jego śmierci, ojciec Rory dosłownie padł na ziemię doznając udaru i do dzisiaj pozostaje sparaliżowany, zaś matka gotowa stawić czoła całemu światu w imię dobrych obyczajów oraz tego co wypada, a co absolutnie nie mieści się w kategoriach dobrego wychowania. Stephen pracuje w rodzinnej kancelarii prawnej w hrabstwie Hampshire. Akcja toczy się właśnie tutaj wiosną 1920 roku, kiedy zdał sobie sprawę, że zakochał się w Lily Valance i pragnie spędzić z nią resztę życia. Pierwszy raz zobaczył ją na scenie w music - hallu Palais w wieczór premiery nowego przedstawienia, a zarazem jej debiutu, miała wówczas niespełna osiemnaście lat.

Mama Lily prowadzi sklep, aby zapewnić im utrzymanie po śmierci męża, który zginął od razu, gdy tylko zaciągnął się jako ochotnik na okręt wojenny. Kobieta wszystko, co posiada inwestuje w córkę, aby miała lepsze życie. Dziewczyna ma prawdziwy talent, cudnie śpiewa, dlatego zostaje zauważona przez odpowiednich ludzi. Właśnie dostała szansę zrobienia kariery w innym mieście, kiedy mama zaczęła poważnie chorować i trafiła do szpitala. Wtedy Stephen poczuł, że to idealny moment na sprowadzenie jej do domu. Proponuje małżeństwo, ponieważ wprost uwielbia Lily i czuje, że przy niej prawdopodobnie się zmieni, a także zapomni o przeszłości. Z kolei ona zakochuje się z wzajemnością w Charliem, który nie może być dla niej mężem z powodu ran odniesionych na wojnie. Oboje decydują się na rozstanie, co od razu wykorzystuje Stephen, aby polepszyć swoją sytuację. Wymaga, aby młoda śpiewaczka zrezygnowała z występów na scenie jako jego żona, ale przeciwstawia się zakazowi. Jak on zniesie podobną zniewagę? 

Żona oficera należy do gatunku powieści historycznych, które osobiście bardzo lubię. A każda napisana przez panią Gregory od razu wznosi się na wyżyny, dlatego wybierając tę książkę wiedziałam, że to będzie przeżycie godne moich aspiracji i czytelniczych wymagań. Nie pomyliłam się, gdyż tak dokładnie było. Autorka przedstawia okres po zakończeniu pierwszej wojny światowej, kiedy wiele aspektów zostało przewartościowanych prawie nie do poznania. Nawet honorowi ludzie zmieniali swoje przyzwyczajenia, aby dostosować się do trudnych realiów. Każdemu przyświecał tylko jeden cel, mianowicie przeżycie dnia dzisiejszego oraz kolejnego, nieważne za jaką cenę. Puste sklepy, kolaboracja na najwyższych stanowiskach, a także toksyczny świat wyższych sfer, całkowicie bezwzględny, nastawiony tylko na pokaz dla innych. To właśnie ukazuje autorka powołując do życia bohaterów, stworzonych, wykreowanych wprost wybornie i nakazuje radzić im sobie z rzeczywistością. Nie wszystkie postacie da się lubić, ale każda wnosi coś do całości swoją oryginalnością, niepowtarzalnością oraz niebanalnością. Wydanie książki jest niezwykle staranne, a okładka przyciąga spojrzenie i w pełni nawiązuje do treści. Nie pozostaje mi nic innego, jak tylko polecić każdemu pasjonatowi powieści historycznych, naprawdę warto przeczytać !

Moja ocena: 5/5 [rewelacyjna]

O autorze:

Philippa Gregory jest uznanym historykiem i pisarką. W jej dorobku literackim znajdziemy duży cykl literacki poświęcony czasom Tudorów, cykl o Wojnie Dwu Róż, sagę rodu Laceyów, a także powieści współczesne. Największą sławę zyskała dzięki 'Kochanicom króla' - książka stała się międzynarodowym bestsellerem, a na jej podstawie nakręcono film telewizyjny oraz kinowy. Studiowała na uniwersytecie w Sussex, następnie doktoryzowała się na Uniwersytecie Edynburskim, gdzie otrzymała tytuł Absolwentki 2009 roku. Cechą charakterystyczną jej pisarstwa jest wielka dbałość o szczegóły, wynikająca z zamiłowania do historii i poczucia odpowiedzialności w pracy zarówno badacza, jak i pisarza. Ponadto zajmuje się recenzowaniem książek dla amerykańskich i angielskich periodyków, jak również regularnie pojawia się w telewizji i radiu, a także w Internecie. Autorka mieszka wraz z rodziną w małym gospodarstwie w Yorkshire w Anglii. Poza tym poświęca się działalności dobroczynnej. [źródło informacji - okładka książki]

Publikacja:
Lubimy czytać
   

"Dziewiętnaście minut" Jodi Picoult

Autor: Jodi Picoult
Tytuł: "Dziewiętnaście minut"
Wydawnictwo: Prószyński i S - ka, 2011r.
Liczba stron: 688

Pierwsze słowa wstępu do powieści już powalają. Wprowadzają czytelnika w drżenie całego ciała i zmuszają do bezzwłocznego zapoznania się z resztą. 

Alex Cormier mieszka w Sterling, a pracuje w sądzie okręgowym hrabstwa Grafton. Blisko czterdziestoletnia kobieta niedawno awansowała w prawniczej hierarchii, gdyż wcześniej była sędzią sądu dystryktowego, gdzie doskonale się sprawdzała, a teraz po awansie nadal jest najmłodszym sędzią wyższej instancji w całym stanie New Hampshire. Od nowa musi pokazywać wszystkim, a także sobie, że jest świetna w tym co robi. Ma siedemnastoletnią córkę Josie, uczącą się w liceum. Dawniej łączyły je świetne relacje, ale odkąd nastolatka wkroczyła w trudny wiek, to zaczął się tworzyć jakiś mur pomiędzy nimi, nie do obalenia.

Josie czuje się w swoim bogatym świecie, jak w potrzasku. Z nieobecną stale matką, zewnętrznie - jedynie na pokaz dla innych, aby nie odstawać od reszty - ubierała się, czesała i wyglądała tak, żeby ją akceptowano. Jednak sama, wewnątrz tej otoczki jest całkiem inną osobą. To dobra uczennica, choć czuje, że najlepiej by było, gdyby nie musiała osiągać perfekcji, aby zadowolić wszystkich. Od pewnego czasu podbierała matce tabletki nasenne i planowała zażyć je wszystkie popijając alkoholem, chciała po prostu umrzeć. Spotyka się z Mattem, który gra w szkolnej drużynie hokejowej. Chłopak twierdzi, że ją kocha, ale zdarzają mu się napady zazdrości i niekontrolowane wybuchy złości.

Patrick Ducharme pracuje jako jedyny oficer śledczy w siłach policyjnych Sterling. Bycie detektywem w niedużym mieście oznacza, iż musi działać na wielu frontach jednocześnie i dawać z siebie dosłownie maksimum. Pomimo tego nie był do końca usatysfakcjonowany, zwłaszcza w momentach, w których nie zdążył na czas na miejsce zbrodni i nie udawało mu się pomóc. Zawsze był o krok za sprawcą, co przeżywał bardzo osobiście. 

Dnia szóstego marca 2007 roku liceum wstrząsnął wybuch. Patrick przyjął zgłoszenie o oddanych strzałach, a dyspozytor wzywał jednostki z innych miast podając dwa słowa: "Kod tysiąc". Oznaczał on, że każdy ma natychmiast zwolnić radio do wyłącznej dyspozycji koordynatora akcji, gdyż nie jest to codzienna, policyjna rutyna, a sprawa życia i śmierci. Na terenie szkoły wszędzie panował chaos. Było za mało karetek, niedostateczna liczba policjantów oraz totalny brak planu działania w sytuacji, kiedy znany dotąd świat zaczyna rozpadać się na kawałki. Rannych osób jest tak wiele, że nie ma dla nich miejsca w szpitalach, ponieważ są już przepełnione wcześniej przywiezionymi poszkodowanymi uczniami. Co dalej? Jakie podjąć działania, aby jeszcze bardziej nie zaszkodzić?

Sprawcą okazuje się jeden z uczniów. Co zmusiło go do tak drastycznych działań? Czy to chęć zwrócenia na siebie uwagi? Albo pragnienie zemsty i odwetu na koleżankach oraz kolegach? Bo przecież wszyscy dobrze się znali. Dlaczego w ogóle doszło do tego tragicznego w skutkach zdarzenia? Matka mordercy zadaje sobie szereg pytań. Począwszy od tego, co zrobiła, albo być może nie zrobiła? Co powiedziała, albo czego właśnie nie powiedziała swojemu dziecku, aby temu zapobiec? Oczywiście, iż czuje się współodpowiedzialna za to całe piekło, podobnie jak ojciec chłopaka. Jednak to już niczego nie zmieni, nikt bowiem nie jest w stanie cofnąć czasu.

Dziewiętnaście minut to powieść obyczajowa z elementami sensacji, która pokazuje zachowania ludzi w obliczu nadciągającego kryzysu przypominającego kataklizm na światową skalę. Nieraz ich postępowanie jest irracjonalne w chwilach kiedy wszystko dosłownie się wali, a nigdzie nie widać nawet cienia, najmniejszej szansy na ratunek. Autorka bardzo wiarygodnie przedstawiła klimat miasteczka Sterling, w którym każdy wie o drugim mieszkańcu wszystko, co ma zarówno swoje zalety, jak i wady. Postacie dopracowała w najdrobniejszych szczegółach, wprost perfekcyjnie,  czytelnik wie dokładnie tyle ile powinien, a nie zalewa informacjami, które nie mają nic wspólnego z książką. Zastosowała retrospekcje czasowe, cofając się do wydarzeń sprzed kilkunastu lat, aby ukazać dzieciństwo mordercy, szukając jakiejś wskazówki, która dziś pozwoliłaby łagodniej spojrzeć na nastolatka o zbrodniczych zapędach. A może on sam był ofiarą? Kocham bogaty warsztat pisarski Picoult, ale sądzę, iż nie jestem w tych uczuciach osamotniona. Każdy kto choć raz spotkał się z tą twórczością, na zawsze zostanie jej wiernym fanem. Gorąco polecam!

Moja ocena: 5/5 [rewelacyjna]

Książkę przeczytałam w ramach wyzwania: Czytamy powieści obyczajowe

O autorze:

Jodi Picoult  studiowała nauki humanistyczne na Uniwersytecie Princeton i pedagogikę na Uniwersytecie Harvarda. W 2003 roku otrzymała nagrodę New England Book Award za całokształt twórczości. Jest autorką trzynastu powieści, m.in.: 'Bez mojej zgody', 'Zagubionej przeszłości', 'Świadectwa prawdy' i 'Dziesiątego kręgu'. Urodziła się i wychowała na Long Island. Już w trakcie studiów na Uniwersytecie Princeton udało jej się opublikować dwa krótkie opowiadania w magazynie "Seventeen". "Kiedy po raz pierwszy zadzwonił wydawca i powiedział, że chcą zapłacić za moje opowiadanie, od razu zadzwoniłam do mamy i oświadczyłam, że zostanę pisarką!" - mówi Picoult. "To świetnie" - powiedziała mama i zapytała, w jaki sposób zamierzam się utrzymywać? Tak postawione pytanie sprowadziło Jodi Picoult na ziemię. Po ukończeniu Princeton podejmowała różne prace, które zapewniały jej samodzielność finansową. Uzyskała dyplom na Harvardzie i wyszła za mąż za Tima Van Leera, którego poznała jeszcze podczas studiów w Princeton. Pierwszą powieść ukończyła, gdy była w ciąży z pierwszym dzieckiem. "Dowiedziałam się, że moja powieść zostanie opublikowana tuż przed narodzinami mojego syna. Miałam wtedy dość wyidealizowaną wizję życia po jego narodzinach. Widziałam, jak będzie siedział u moich stóp, gaworzył, a ja będę pisać kolejną powieść. Nie muszę dodawać, że nie do końca mi się to udało". Próba pogodzenia życia zawodowego z byciem pełnoetatową matką zaowocowała jednak powstaniem kolejnej powieści. Przez kilka kolejnych lat wydawała na świat - na zmianę - dziecko i nową powieść. Teraz - z trójką dzieci - przyznaje, że będąc sławną pisarką, tak naprawdę jest po prostu matką. Jodi Picoult mieszka z rodziną w Hanoverze, w New Hampshire. [źródło informacji - strona lubimyczytac.pl]

Publikacja:
Lubimy czytać
 

Erlangen - 2 część

Zgodnie z obietnicą dodaję zdjęcia terenów zielonych, a także indiańskiego wigwamu. To ta bardziej atrakcyjna, lepsza część miasta Erlangen ;)

Las obok ścieżki rowerowej w Erlangen

Widok z daleka na wigwam oraz wóz indiański

Polana przed wigwamem do wykorzystania przez całe rodziny ;)

Wigwam w pełnej okazałości ;)

Wnętrze wigwamu

Widok na dach wewnątrz wigwamu

Wóz z wiszącymi na ścianie suszami ziół itp. ;)

Oryginalne wejście przed wozem / domkiem ;)

Tylna część wozu

Jestem ciekawa czy podobała Wam się wycieczka po Erlangen? Opiszcie wrażenia, jeżeli takie macie. No i dajcie znać, być może ktoś z Was już tutaj był i chce podzielić się swoimi wspomnieniami ;)

Erlangen - 1 część

Erlangen to miasto na prawach powiatu w Niemczech, w kraju związkowym Bawaria, w rejencji Środkowa Frankonia w regionie Industrieregion Mittelfranke, o powierzchni 76,9 km2, liczba ludności powyżej stu pięciu tysięcy. Przemysłowe, a znaleźć w nim można całe kilometry ścieżek rowerowych, terenów leśnych oraz atrakcji turystycznych. Spędziłam w nim dwa miesiące w nowej pracy opiekunki osób starszych i muszę przyznać, iż bardzo mi się tutaj podobało. Wykorzystałam każdą wolną chwilę na wycieczki po samym mieście, a także po terenach zielonych, które lubię najbardziej. Poniżej kilka zdjęć znad Kanału Europejskiego:

Wypożyczalnia kajaków nad Kanałem Europejskim

Widok z jednego z wielu mostów nad Kanałem ;)

Kierunkowskaz dla każdego szukającego drogi ;)

Strefa przemysłowa nad Kanałem

Kapliczka nad Kanałem Europejskim

Dwie polskie opiekunki + oczywiście ja na trasie rowerowej ;)

Śluza na Kanale Europejskim

W drugiej części znajdziecie zdjęcia terenów zielonych (w tym indiańskiego wigwamu). Uprzedzę Wasze pytania, niczego nie piłam, nie brałam i wiem co mówię :)